Op dit schilderij zijn de twee vloten in gevecht. Het belangrijkste schip links op de voorgrond voert de Sint-Jorisvlag vanaf de voormast. De andere vlag vanaf de achtersteven is mogelijk het gestreepte vaandel van de Oost-Indische Compagnie. Het andere schip links op de voorgrond voert de drie gestreepte vlag van de Republiek der Nederlanden.

Op de voorgrond zijn twee zeemonsters te zien in de donkergroene golven. De gevaren van de overtocht worden verbeeld door het monster. Als zodanig lijkt het onderwerp het moralistische geloof te herhalen, dat in de hedendaagse emblemata literatuur in stand wordt gehouden, over de incidentele noodzaak om al je rijkdommen op te offeren om je leven te redden. De aanwezigheid van de monsters wijst op de impliciete allegorie van het schip als een schip dat de mensheid en de menselijke ziel over de gevaarlijke zeeën van het leven draagt.

Er zijn ook dichters zoals William Shakespeare die veelvuldig en complex gebruik maken van vermeldingen van de zee en dingen die ermee geassocieerd worden. Het volgende, uit Ariel’s Song in Act I, Scene ii van The Tempest, wordt ervaren als “wonderbaarlijk suggestief” en duidt op een “diepgaande transformatie”:

                                   Full fathom five thy father lies:                                    Of his bones are coral made:                                    Those are pearls that were his eyes:                                    Nothing of him that doth fade                                    But doth suffer a sea-change                                    Into something rich and strange.

C