Diverse astronomische vraagstukken konden opgelost worden met de getekende hemelkaart van Johannes van Keulen I, de instelbare armillairsfeer en deze planisfeer.

Johannes van Keulen was de oprichter van een bekende uitgeverij die zich gedurende zijn tweehonderdjarig bestaan toelegde op de publicatie van zeeatlassen en zeemansgidsen. Johannes werd in 1654 in Deventer geboren als zoon van Gerrit van Keulen en Machteld Pouwels. Aangenomen wordt dat het gezin na 1656 naar Amsterdam verhuisde. Johannes werd in 1678 lid van het plaatselijke boekverkopersgilde. Tussen 1681 en 1684 publiceerde hij zijn belangrijkste werk, De Nieuwe Groote Ligtende Zee-Fakkel, in vijf delen. Naast boeken en zeekaarten konden scheepslui in zijn winkel allerlei navigatie-instrumenten kopen, zoals kwadranten en gradenbogen. Johannes van Keulen overleed in 1715 in Amsterdam. Zijn zoon Gerard, een bekwaam graveur en wiskundige, was al in 1704 in de voetsporen van zijn vader getreden en zette het bedrijf na de dood van Johannes voort.

De belangrijkste publicaties van Johannes van Keulen zijn de zeemansgids de Groote Ligtende Zee-Fakkel (1681-1684) en de Zee-atlas ofte Water-werelt (1695). Omdat Johannes van Keulen geen cartograaf was, werkte hij nauw samen met de wiskundige Claes Janszoon Vooght. Vooght was de maker van de meeste kaarten die Johannes van Keulen publiceerde. De Groote Ligtende Zee-Fakkel bevatte voor het eerst in de geschiedenis de cartografie van de kusten van de hele wereld, met uitzondering van Nederlands-Indië (deze kaarten werden geheimgehouden door de Vereenigde Oost-Indische Compagnie). Op het einde van de 17^e eeuw was Johannas van Keulen de belangrijkste uitgever van zeekaarten in Amsterdam.