Als jonge kunstenaar, in de periode vóór 1820, blijft Johannes Christiaan Schotel trouw aan de nauwkeurigheid van zijn eigen stijl. In latere jaren zou de kunstenaar streven naar een meer traditionele benadering van de marineschilderkunst in de stijl van Ludolf Backhuysen en andere zeventiende-eeuwse meesters. Het technisch meesterschap van deze grote aquarel, met veel aandacht voor de atmosfeer, vestigt Johannes Christiaan Schotels faam als de meest vooraanstaande marineschilder van zijn generatie, die op de gunst van koning Willem II van Holland kon rekenen. De gouden gloed geeft een idyllische indruk van de dokken, waar werklui en zeelui werken, of – zoals te zien is op de rechter voorgrond – zich overgeven aan de aardse genoegens van vrouwen en drank. Een groot fregat, een oorlogsschip, gaat op de bodem van zijn romp over de kop voor schoonmaak en renovatie. Enkele werklieden verrichten arbeid vanaf een vlot. Half zichtbaar is een ander fregat dat zijn zeilen ontplooit.  Rechts ligt een ‘hoeker’ voor anker, nadat hij zijn lading vis heeft afgeleverd. Dit scheepstype, uit de late Middeleeuwen in gebruik voor de visserij op schelvis, kabeljauw en schol, zou na het midden van de negentiende eeuw in onbruik raken. Lees verder om meer te weten over J.C Schotel in zijn biografie.