Isaac was de derde zoon van Adam Willaerts (1577-1664), de belangrijkste Nederlandse marineschilder in Utrecht in de eerste helft van de 17de eeuw, die ook zijn leermeester was. Net als zijn vader en broer specialiseerde hij zich in zee- en kustgezichten. Hij werd deken van het Sint-Lucasgilde in Utrecht in 1666, twee jaar na de dood van zijn vader, die op zijn beurt het gilde in die stad had gesticht in 1611. Isaac Willaerts was sterk beïnvloed door zijn vader in compositietechnieken, hoewel hij zich kenmerkte door bredere penseelstreken, verwant aan die van zijn oudere broer Abraham. De precieze kleurrijke details op de voorgrond en het horizontale kustformaat in het huidige schilderij zijn kenmerkend voor dergelijke composities. Schepen en figuren nemen altijd een belangrijke plaats in, in het oeuvre van Isaac Willaerts, zo ook op dit schilderij. Dicht bij de kust draagt een galei op de achtersteven het Triregnum, de pauselijke tiara gevormd door de drie kronen die de drievoudige macht van de paus symboliseren. Op de vlag zien we de letters SPQR: de Senaat en het Volk van Rome, wat erop wijst dat we te maken hebben met een pauselijk galei. Rechts van het galei staat een Nederlandse boomkruiser, de ‘Amsterdam’. Het wappert met zijn wimpel op de hoofdmast, wat aangeeft dat er een commandant van een eskader aan boord is.  Aan de waterkant groeten vreemden elkaar, kooplieden zijn druk in gesprek en volksmenners passeren terloops. Bij het ontwerp van het vestingwerk liet Willaerts zijn fantasie de vrije loop. Door een uitgekiende samenhang van de beeldelementen is een onderhoudende en levendige voorstelling ontstaan. Uit het feit dat een tweede schilderij van Willaerts bekend is (voorheen collectie Rob Kattenburg) kunnen we afleiden dat het onderwerp en de compositie door zijn tijdgenoten werden gewaardeerd.