Beschrijving
Romeinse school.
Filippo d’Angeli schilderde met grote vaardigheid kleine landschappen met figuren, en zee- en slagstukken, en verspreidde in Italië de smaak voor deze kunstvorm. Filippo d’Angeli verbleef enige tijd in Florence aan het hof van Cosimo II. (Fabretti, Baglione)
De stijl van dit schilderij op koper, bezield door talrijke kleine figuren, is kenmerkend voor het werk van Filippo d’Angeli (of di Liagno), beter bekend onder de naam Filippo Napoletano. De betrekkelijk korte carrière van deze kunstenaar speelde zich af tussen Napels en Rome, met uitzondering van een korte onderbreking van minder dan vijf jaar, tussen 1617 en 1621, toen hij in Florence woonde en werkte ten tijde van Cosimo II.
De chronologie van deze veelzijdige kunstenaar, die ook graveur en een uitstekend tekenaar was, blijft fragmentarisch ondanks de vele recente studies. Deze begonnen in 1957 met het artikel van Roberto Longhi, dat een solide basis vormde voor verdere studie.
Filippo d’Angeli Napoletano is een fascinerend kunstenaar. Naast de invloed van zijn Romeinse, maar vooral Napolitaanse opvoeding in het kielzog van Caravaggio en de Caravagesque schilders, nam hij ook de bijdragen van de Franse en Noordelijke culturen over.
Noordelijke kunstenaars waren in de eerste jaren van de zeventiende eeuw alomtegenwoordig in Italië. Zo was er in Napels onder meer Gofredo Wals, in Rome de Duitser Adam Elsheimer, Paul Bril, Balthasar Lawers, en in Florence Cornelis van Poelenburgh.
Deze laatste kwam uit Rome om te werken voor Cosimo II, die veel waarde hechtte aan de precieze manier van schilderen van de Noordelijke schilders. Het belangrijkste is dat Jacques Callot in dezelfde periode als Napoletano in Florence verbleef en hem zelfs enkele jaren voor was. De twee kunstenaars werkten nauw samen. Beiden waren onbetwistbare meesters in de “realistische” weergave”.
