Beschrijving
Het schilderij van Adam Willaerts (soms Willarts, Willers) is een typisch Vlaamse compositie van een kusttafereel met bedrijvigheid en felgekleurde mensen op de kust. Er zijn een paar Nederlandse schepen afgebeeld en aan de rechterkant rijzen hoge kliffen op, met daarboven een kasteel. De compositie is verhalend en fantasierijk en heeft een evenwichtige verhouding tussen voorgrond, middenvlak en achtergrond met een traditioneel kleurenpalet en een schematische weergave van golven. Zijn werk toont duidelijk de invloed van Jan Breughel de Oude, Joos de Momper, Roelandt Savery en Hendrick Cornelisz. Vroom, de vader van de zeeschilderkunst.
Adam Willaerts, geboren in Antwerpen in 1577, maar vooral werkzaam in Utrecht, begon zijn lange carrière als schilder van historische zeeslagen, havengezichten en fantastische scheepswrakken, veel in de stijl van Hendrick Vroom. Later in zijn carrière veranderde zijn onderwerpkeuze en begon hij zich meer te concentreren op het schilderen van strand- of kusttaferelen, zoals dit schilderij.
Vermoedelijk heeft Willaerts in een bepaalde periode van zijn leven gereisd, want er bestaan af en toe afbeeldingen van havengezichten in Noorwegen en de Nederlandse koloniën, meestal met voor anker liggende Nederlandse fregatten.
Adam Willaerts had drie zonen die allemaal schilder werden. Abraham Willaerts en Isaac Willaerts studeerden bij hem en schilderden zowel zeegezichten als portretten. De oudste zoon Cornelis Willaerts was, in tegenstelling tot zijn vader en jongere broers, een historieschilder die ook portretten en landschappen schilderde. De zeegezichten van Abraham Willaerts volgen, net als die van zijn vader, nauw de Vlaamse traditie. Ze vertonen ook sterke overeenkomsten in stijl en hadden bijna een identiek monogram, waardoor het soms moeilijk is om het werk van vader en zoon van elkaar te onderscheiden.
Adam Willaerts was een van de belangrijkste marineschilders aan het begin van de zeventiende eeuw. Zijn composities in Vlaamse stijl zijn verhalend en fantasierijk en volgen meestal de traditionele indeling van het schilderij. Een evenwichtige verhouding tussen voorgrond, middenvlak en achtergrond typeert zijn werk, net als een traditioneel kleurenpalet en een schematische weergave van golven. Hij bleef trouw aan deze stijl, zelfs toen de marineschilderkunst in Nederland sterk evolueerde in de richting van een meer naturalistische weergave van de zee en de schepen die erop voeren.
