De sterke penseelvoering is exemplarisch voor Eertvelts stile furioso, die lijkt te zijn afgeleid van het werk van Agostino Tassi en cruciaal zou zijn voor de ontwikkeling van het Vlaamse zeventiende-eeuwse zeestuk. Vanwege hun metaforische betekenis waren zeestormen een populair fenomeen in de beeldcultuur en poëzie tijdens de humanistische periode. Er is al sprake van een ‘zondig schip’ van de ziel dat op Gods medelijden moest reizen in een Middelnederlands gedicht uit de late 15e eeuw. Een vergelijkbare notie is vastgelegd in een gedicht van Eertvelts collega en tijdgenoot Bonaventura Peters, dat bewaard is gebleven in de marge van een tekening: Als een schip op zee, gedreven door de golven eerst hoog, dan laag, in twijfel waar het heen zal varen, door de woeste zeestorm, zo gaat het met de toestand van de mensen, die veel meer geneigd zijn tot het kwade dan tot deugd, waardoor zij niets dan kwelling ondergaan, zoals zeelieden die naar zee gaan om te strijden die soms plezier beleven aan veel buit maar de reis valt zelden in hun voordeel uit; […] Het weer is heerlijk als men voor de wind kan zeilen zolang men geen ondiepte vindt (die het schip zal doen splijten).   Ontdek meer over  Andries van Eertvelt genaamd Naentkens in zijn biografie